دیابت نوع ۱، یک بیماری مزمن است. در افراد مبتلا به دیابت نوع ۱، سلول‌های لوزالمعده که انسولین تولید می‌کنند، از بین می‌روند، و بدن قادر به ساختن انسولین نیست. انسولین هورمونی است که به سلول‌های بدن کمک می‌کند تا از گلوکز برای انرژی استفاده کند. بدن شما گلوکز را از غذا دریافت می‌کند. انسولین به گلوکز اجازه می‌دهد تا از خون وارد سلول‌های بدن شود.
زمانی که سلول‌های بدن شما دارای گلوکز کافی باشند، کبد و بافت‌های عضلات، گلوکز اضافی را ذخیره می‌کنند، که به عبارت دیگر، نوعی قند خون در شکل گلیکوژن هستند. انسولین اجازه می‌دهد تا گلوکز از خون وارد سلول‌های بدن شود. گلیکوژن به قند خون تجزیه می‌شود و زمانی که شما در بین وعده‌های غذایی، ورزش، یا در حین خواب نیاز به انرژی داشته باشید، آزاد می‌گردد.
در دیابت نوع ۱، بدن بدلیل فقدان انسولین، قادر به فرآوری گلوکز نیست. گلوکز خون نمی‌تواند وارد سلول‌ها شود. این امر سبب می‌شود تا مقدار زیادی گلوکز در خون شما جریان داشته باشد. گلوکز خون بالا می‌تواند سبب مشکلات کوتاه مدت و بلند مدت گردد.
علائم دیابت نوع ۱
علائم زیر مربوط به دیابت نوع ۱ است:
- گرسنگی بیش از حد
- تشنگی بیش از حد
- تاری دید
- خستگی
- ادرار مکرر
- کاهش وزن چشم‌گیر در زمان کم
ممکن است شخص دچار کتواسیدوز گردد، که یک نوع عارضه دیابت می‌باشد. علائم این بیماری شامل موارد زیر است:
- تنفس سریع
- خشکی پوست و دهان
- چهره سرخ
- بوی دهان میوه‌مانند
- حالت تهوع
- استفراغ یا درد معده
