دیابت نوع 2 رایج ترین نوع دیابت است. این یک بیماری مزمن است که در آن دیگر نمی توان گلوکز (قند) خون را تنظیم کرد. این دو دلیل دارد. ابتدا سلولهای بدن در برابر انسولین مقاوم می شوند. انسولین مانند یک کلید کار می کند تا گلوکز (قند خون) از خون خارج شود و به سلول هایی که در آن به عنوان سوخت برای انرژی استفاده می شود ، وارد شود. وقتی سلول ها به انسولین مقاوم می شوند ، انتقال قند به سلول ها به انسولین بیشتری نیاز دارد و قند زیادی در خون باقی می ماند. با گذشت زمان ، اگر سلول ها به انسولین بیشتر و بیشتری احتیاج داشته باشند ، لوزالمعده نمی تواند انسولین کافی برای ادامه کار ایجاد کند و با شکست مواجه می شود.
انسولین چگونه کار می کند؟
انسولین هورمونی است که به بدن اجازه می دهد از گلوکز به عنوان سوخت به طور موثر استفاده کند. بعد از تجزیه کربوهیدرات ها به قندهای معده ، گلوکز وارد گردش خون می شود و لوزالمعده را تحریک می کند تا انسولین را به مقدار مناسب آزاد کند. انسولین به سلولهای بدن اجازه می دهد تا گلوکز را به عنوان انرژی جذب کنند.
مقاومت به انسولین چیست؟
در دیابت نوع 2 ، سلولهای بدن نمی توانند به درستی گلوکز را بگیرند و منجر به سطح بالای گلوکز در خون می شوند. مقاومت به انسولین به این معنی است که اگرچه بدن می تواند انسولین تولید کند ، اما سلول های بدن به انسولین ساخته شده واکنش مناسبی نشان نمی دهند. با گذشت زمان ، پانکراس میزان انسولین تولید شده را کاهش می دهد.
